John Elkann: Nowy lider motoryzacyjnego świata z przypadku

Oczywiście John Elkann otrzymał bardzo staranne wykształcenie. A twórca potęgi Fiata, jego dziadek Gianni Agnelli, miał dla niego miejsce w rodzinnym konglomeracie. Teraz, w sytuacji już pewnej fuzji Fiat Chrysler Automobiles z Renaultem, John Elkann wyrósł na jednego z najważniejszych graczy globalnego rynku motoryzacyjnego. Pomogły mu w tym osobisty wdzięk, wszechstronne wykształcenie, kontakty i potężne finansowe zaplecze.

Staż w Tychach

43-letni dzisiaj John Elkann jest synem Alaina Elkanna, dziennikarza i pisarza, Francuza pochodzenia żydowskiego i Margherity Agnelli, córki Gianniego. Urodził się w 1976 roku w Nowym Jorku, chodził do szkoły podstawowej w Wielkiej Brytanii i Brazylii, potem jego rodzina przeniosła się do Paryża, gdzie skończył Lycée Victor Duruy w 1994 roku i natychmiast przeprowadził się do Turynu na studia inżynierskie na Politecnico di Torino.

John Elkan na Uniwersytecie Bocconi w Mediolanie po ogłoszeniu informacji o fuzji / fot. Francesca Volpi/Bloomberg

Foto: moto.rp.pl

Skończył je w 2000 roku, a na praktyki studenckie pojechał w 1997 roku do zakładu Fiata w Tychach, gdzie go pamiętają jako skromnego człowieka ubranego w obowiązkowy kombinezon noszony przez pracowników zatrudnionych przy taśmie, który jadł posiłki ze wszystkimi w fabrycznej stołówce. Pracował także u dilera Fiata w Lille i jako stażysta w dziale audytu w GE.

CZYTAJ TAKŻE: FCA i Renault: Powstaje europejski motogigant

O tym, że ostatecznie będzie zarządzał rodzinnym majątkiem Agnellich zdecydowała przedwczesna śmierć brata Umberto (2004) oraz kuzyna Gianniego, których senior rodu typował od lat na szefów rodzinnego imperium. I niesamowita chemia, jaka pojawiła się między doświadczonym menedżerem Sergio Marchionne i nabierającym doświadczenia Elkannem. Razem przepracowali 15 lat. To Elkann ściągnął Marchionne do Turynu w 2003 roku.

Elkann ze swoim mentorem, nieżyjącym już Sergio Marchionne /. fot. Federico Bernini/Bloomberg

Foto: moto.rp.pl

Rodzinna firma Agnellich była wówczas w bardzo kiepskim stanie finansowym, odeszło kilku dyrektorów generalnych, a Elkann nie był specjalnie doświadczony. Za sobą miał jedynie współpracę z dziadkiem, nieformalnym przemysłowym królem Włoch, który pod koniec choroby (zmarł w grudniu 2003) miał jednak niewielki wpływ na to, co działo się w rodzinnym gospodarstwie, a szefem pozostawał dzięki wielkiemu autorytetowi.

Ryzykowna decyzja

– Wszystkich nas zaskoczyło, z jaką konsekwencją John wziął się za zmiany i jak nowoczesne miał podejście do biznesu – mówi dzisiaj David Hierro z Harris Associates, do którego należy 7,3 proc. Exora. Zaczął od uproszczenia struktur firmy, połączył wszystkie aktywa w mediach ( klan Agnellich jest właścicielem „La Stampa”, „La Repubblica” i 43 proc. „Economista”). I chociaż nadal w samych Włoszech jest znany przede wszystkim jako właściciel klubu piłkarskiego Juventus, Fiata i Ferrari, to od początku zdawał sobie sprawę, że kręgosłupem całego biznesu w rodzinie jest „czapka”, holding inwestycyjny Exor, do którego między innymi należy nadal 29 proc. FCA. Zajął się biznesem z taką skutecznością, że zyskał szacunek menedżerów z pozostałych firm należących do grupy. – Mam wiele podziwu dla tego, co John już zrobił – mówił dwa lata temu Rodolfo De Benedetti, prezes wchodzącej w skład Exora grupy przemysłowej CIR.

CZYTAJ TAKŻE: Fiat łączy się z Renaultem

Pełną władzę nad Exorem uzyskał w 2011 roku, ale wtedy u swojego boku miał bezwzględnego nauczyciela biznesu – Sergio Marchionne. I mimo że Fiat w konglomeracie Agnellich był zawsze perłą w koronie, to postanowił choć trochę uniezależnić się od motoryzacji. Po fuzji z Chryslerem i powstaniu FCA aktywa sektora motoryzacyjnego stanowią jedynie 25 proc. Najbardziej ryzykowną decyzją, jaką podjął, było wykupienie za gotówkę (6,1 mld dol.) firmy reasekuracyjnej PartnerRe. Walczył o nią zażarcie, przepłacił, do sfinansowania wykorzystał niestrategiczne aktywa Exora. Wejście w ubezpieczenia miało jednak być „odbojem” dla bardzo ryzykownego biznesu motoryzacyjnego.