Część 1. Nadwozie i wnętrze
TROCHĘ HISTORII
Pierwsza generacja Nissana Leaf oznaczona fabrycznym kodem ZE0 zadebiutowała jesienią 2009 roku. Prototyp oparty był na platformie modelu Tida. Start rynkowy Leafa to 16 grudnia 2010 roku. Auto produkowane było jednocześnie w fabrykach w Japonii, USA, Chinach i Wielkiej Brytanii. Przez siedem lat pierwsza generacja Leafa sprzedała się w ilości 283 tys. egzemplarzy. Największym rynkiem były Stany Zjednoczone (114 tys. sztuk), drugim Japonia (85,2 tys. egzemplarzy), trzecim Europa z dwoma dominującymi krajami – Norwegią i Wielką Brytanią (nieco ponad 22 tys. sztuk w każdym). Nazwa Leaf to skrót od Leading Environmentally-friendly Affordable Family car. Nissan jest był pierwszym wielkoseryjnym modelem, który został od początku zaprojektowany jako samochód elektryczny.
Nowy Leaf i Nissan Tama – pierwszy elektryczny model Nissana.
Mało kto wie, że przygoda Nissana z samochodami elektrycznymi rozpoczęła się aż 70 lat temu wraz Nissanem Tama z 1948 roku. Później, w latach 70. zaprezentowano kilka prototypów, a w 1993 roku elektryczną wersję małego vana Prairie EV. Zbudowano zaledwie 30 sztuk, ale to ważny punkt w historii, bo użyto w nim po raz pierwszy akumulatorów litowo-jonowych. W późniejszym czasie Nissan konsekwentnie prezentował nowe modele aut elektrycznych. Był R’nessa EV (powstało 200 egzemplarzy) czy przeznaczony na japoński rynek Hypermini (1999 rok), który od początku był zaprojektowany jako auto elektryczne. Zanim pojawił się w 2009 roku Leaf Nissan zaprezentował jeszcze kilka pojazdów koncepcyjnych (Pivo – 2005 rok, Pivo2 – 2007 rok, Mixim – 2007 rok, Nuvu – 2008 rok, Cube – 2009 rok).
ZOBACZ TAKŻE: Milion aut elektrycznych Nissana
TU I TERAZ
ZE1, takie oznaczenie nosi aktualna, druga generacja modelu Leaf. Tak samo jak poprzednik, również nowy model został od początku zaprojektowany jako samochód wyłącznie o napędzie elektrycznym. ZE1 to ogromny sukces. Leaf jest obecnie najczęściej kupowanym samochodem elektrycznym na świecie.