Rok 1980 – przez Polskę przewinęła się fala strajków, PKP wycofało z użytku ostatni egzemplarz parowozu, amerykańska telewizja informacyjna CNN rozpoczęła emisję, Ronald Reagan został wybrany 40. prezydentem USA, a film „Sprawa Kramerów” otrzymał pięć Oskarów. Włoska motoryzacja była w doskonałej formie. Pierwsza generacja Lancii Delty zdobyła tytuł samochodu roku, a na rynku pojawił się zupełnie nowy Fiat Panda. Auto zaskoczyło dziennikarzy i ekspertów obserwujących branżę. Prezentacja Fiata Pandy miała miejsce czterdzieści lat temu w rzymskim Pałacu Kwirynalskim, w której wziął udział ówczesny włoski prezydent Sandro Pertinim. Już ten fakt pokazuje, że kiedyś premiery nowych modeli były ważnym i doniosłym wydarzeniem.
Fiat Panda 45. Pierwsza generacja z 1980 roku.
Prace nad projektem rozpoczęto już latem 1976 roku. Fiat przekazał nowo narodzonej wówczas firmie stylistycznej Italdesign, założonej przez Giorgetto Giugiaro i Aldo Mantoani, ideę projektu samochodu, która została ukończona w ciągu kilku tygodni z początkową nazwą „Zero”. Niedługo potem obaj projektanci rozpoczęli współpracę z biurem technicznym Fiata, gdzie opracowano projekt podwozia z napędem na przednie koła, oznaczonym „Progetto 141”. Już we wczesnym etapie projektowania porzucono 5-drzwiową wersję nadwozia. Projekt Pandy był bardzo prosty. Karoseria miała niecodzienne proporcje. Szerokość i wysokość auta były niemal identyczne (338 cm długości, 146 cm szerokości i 145 cm wysokości). Dla zmniejszenia kosztów produkcji przyjęto proste kształty nadwozia z jak najmniejszą liczbą wytłoczeń. Zrezygnowana z klasycznych klamek, które zastąpiło wgłębieniem w drzwiach. Pomysł przyjął się na tyle dobrze, że zastosowano go również w trzydrzwiowej wersji Uno w 1983 roku. Giugiaro opisał swoje pomysły na koncepcję Fiata Pandy we włoskim dzienniku „La Stampa” w lutym 1980 r. w następujący sposób: „Panda jest jak para dżinsów: prosta, praktyczna odzież bez ozdób , racjonalna i zoptymalizowana do określonego celu.”
Fiat Panda 30.
Panda gotowa była pod koniec 1978 roku jednak jej produkcja musiała zostać opóźniona z powodu strajków związków zawodowych, które rozpoczęły się w styczniu 1979 r. Spór trwał kilka miesięcy, ale ostatecznie osiągnięto porozumienie, które obejmowało m.in. produkcję nowego modelu w fabryce Termini Imerese oraz w fabryce Autobianchi di Desio. Pojawiły się dwie wersje silnikowe nazwane po prostu „30” za cenę 3 970 000 lirów i „45” za 4 702 000 lirów. Komora silnika została zaprojektowana w taki sposób, aby umożliwiała zabudowę jednostki napędowej zarówno poprzecznie lub wzdłużnie. Polakierowany w kolorze nadwozia wlot powietrza dla Pandy 30 znajdował się po prawej stronie, a Pandy 45 po lewej stronie. W ciągu następnych dwóch miesięcy zebrano ponad 70 000 zamówień. Panda osiągnęła sukces.
