Toyota RAV4 hybrid: Delikatność jej służy

Najpierw czas na ekspiację. Biję się w piersi, nigdy nie byłem przekonany do rozwiązania, jakie wspiera przede wszystkim Toyota. Spalinowo-elektrycznego napędu, w którym większość rzeczy dzieje się bez udziału kierowcy. Zawsze miałem wrażenie, że to auto decyduje, na czym jedzie i wara mi od tego. Tymczasem hybrydy typu plug-in pozwalają na wybór trybu jazdy, regulację siły rekuperacji czy – w niektórych przypadkach – ładowanie baterii podczas jazdy, gdy uznamy że jest to potrzebne co – może fałszywie – przekonuje mnie, że mam wpływ na to, jak pracuje samochód. Okej, w RAV4 czy innych Toyotach mogę nacisnąć przycisk EV i spróbować jechać wyłącznie na prądzie, ale zwykle okazuje się, że z racji stopnia naładowania akumulatorów jest to niemożliwe lub też da się tak przebyć bardzo niewielki dystans. Reszta jest jakby poza mną.

fot. Krzysztof SKłodowski

Foto: moto.rp.pl

Błąd w sztuce

Na szczęście redakcyjna Toyota RAV4 postanowiła zabrać mnie na rekolekcje, bym uwierzył w hybrydę. Początki nie były łatwe, bo niewierny bronił się jak mógł. Chciałem, żeby RAV-ka podporządkowała mi się tak samo, jak każdy inny samochód z napędem czysto spalinowym. Wsiadałem za kierownicę, wciskając natychmiast przycisk „Sport”, który tak naprawdę jest w tym przypadku trybem iluzorycznym, jeszcze bardziej podkręcającym wysokie obroty, na których utrzymuje silnik skrzynia e-CVT, i niewiele daje ponadto. Wsiadałem… i gaz.

fot. Wojciech Romański

Foto: moto.rp.pl

Efekt? Spalanie na poziomie 9-10 l w mieście. Na trasie rozdrażniona wciskaniem gazu w podłogę Toyota potrafiła spalić nawet 13-14 l/100 km. No dobrze, pytałem, przecież nie tak miało być, dlaczego ciągle słyszę o oszczędnej jeździe, niewielkim spalaniu, a rzecz się ma zupełnie inaczej. I znów, jak zwykle producent zbadał sobie zużycie paliwa w komfortowych warunkach laboratoryjnych, a rzeczywistość skrzeczy. Wdeptywanie gazu w podłogę ma jeszcze jeden efekt uboczny – niezbyt przyjemny dźwięk silnika utrzymywanego na wysokich obrotach nie umila jazdy. Konkluzja – byłem przekonany, że tego typu hybrydy to jednak nieporozumienie i właśnie sam to sobie udowodniłem.

fot. Krzysztof Skłodowski

Foto: moto.rp.pl

CZYTAJ TAKŻE: Hybrydy: świetnie w mieście, gorzej na trasie

Tyle, że decydując się na hybrydę jednocześnie deklarujemy nieco inny styl jazdy. Po prostu z takimi napędami trzeba obchodzić się inaczej. Kolega jeżdżący na co dzień hybrydą opowiadał mi o „efekcie śruby mikrometrycznej” – po pewnym czasie nauczył się tak delikatnie operować gazem, że większość czasu w mieście udawało mu się pokonać na silniku elektrycznym z niewielkim wsparciu spalinowego. Zatem czas podjąć wyzwanie: jeśli zacznę nieco bardziej subtelnie traktować gaz, częściej wykorzystywać siłę rekuperacji do hamowania w przewidywalnych sytuacjach na drodze, dobrze wykorzystywać momenty pracy silników elektrycznych, uda się zejść do tych, a niech tam, 5,5 l/100 km , nie zagryzając przy tym warg, że podczas tej eko-rozgrywki wyprzedzają mnie dosłownie wszyscy?

Wyzwanie

Pierwszy krok, wydaje się najprostszy. Przełamałem się i zamiast „Sportu” wcisnąłem guzik podpisany „ECO”. I tu przyjemne zaskoczenie. Zwykle przejście w ten tryb jazdy oznacza pobawienie połowy osiągów i dwóch trzecich przyjemności z podróży. Ale inżynierowie Toyoty spisali się na medal. Oczywiście różnica w przyspieszeniu jest odczuwalna, ale nie aż taka, by to przeszkadzało. W dalszym ciągu można było dynamicznie ruszać z pod świateł, przyspieszać i wyprzedzać bez żadnego trudu. A spalanie? Między 6,4 a 7,1 litra bez specjalnych sztuczek.

fot. Wojciech Romański

Foto: moto.rp.pl

Ale to dopiero pierwszy etap rekolekcji. Zdecydowałem się na etap drugi. I dość szybko się okazało, że w jeździe miejskiej i podmiejskiej ten dość potężny gabarytowo SUV pozwala, przy rozsądnym wykorzystaniu trybu „Eco” i bez większych umiejętności w zakresie ecodrivingu osiągać spalanie na średnim poziomie 5,5 litra na 100 km. I nie wymaga to jakichś szczególnych zabiegów i poświęcenia przyjemności z jazdy lub kompromisu na rzecz czasu dojazdu. Kluczem jest zdecydowanie większa czujność w zakresie przewidywania sytuacji na drodze, bo właśnie to pozwala najskuteczniej obniżać spalanie. Zamiast hamowania w ostatniej chwili, powolne wytracanie prędkości przed dojazdem do świateł, zamiast gwałtownego przyspieszania łagodne rozpędzanie samochodu. Clou to spokój w operowaniu gazem podczas przyspieszania i zrozumienie, że zrywanie się spod świateł nie ma żadnego sensu, bo na pewno nie sprawi to, że dojadę gdzieś w mieście odczuwalnie szybciej, a na pewno odbije się na spalaniu. Oczywiście można jeszcze dodatkowo „podkręcać” wynik, wyłączając niektóre urządzenia pokładowe, np. klimatyzację, ale to działania, które na dłuższą metę nie mają sensu – przecież kupujemy auto wyposażone w różnorakie udogodnienia po to, by z nich korzystać.