Nils Bohlin kontynuował swoją pracę jako szef działu bezpieczeństwa AB Volvo. Tymczasem pasy zaczęły robić oszałamiającą karierę. Mimo wyraźnego sprzeciwu krytyków, wynalazkiem zainteresowały się inne firmy motoryzacyjne. Volvo w ramach aktu czystego altruizmu przekazało im ten patent…za darmo. To jeszcze przyspieszyło popularyzację tego rozwiązania. 10 lat po wprowadzeniu pierwszego seryjnego auta na świecie wyposażonego w nowoczesny typ pasów, stały się one obowiązkowym wyposażeniem wszystkich aut produkowanych w USA. A w Volvo przestały być wyposażeniem dodatkowym, a stały się seryjnym. W 2002 roku w New York Timesie ukazał się pośmiertny artykuł na cześć Nilsa Bohlina. Napisano o nim wiele ciepłych słow. Przywołano wyliczenia Volvo, zgodnie z którymi około miliona osób na świecie przeżyło wypadki drogowe dzięki trzypunktowym pasom bezpieczeństwa. Sam Nils Bohlin został wprowadzony do National Inventors Hall of Fame w Akron, Ohio. Do końca życia zapinał pasy i przypominał o tym najbliższym. Niewątpliwie pasy bezpieczeństwa były dziełem jego życia. Dziełem, które ocaliło ponad milion istnień.
Bez pasów inne systemy bezpieczeństwa nie działają lub wręcz szkodzą
Wyobraźmy sobie wypadek drogowy: zderzają się dwa samochody. Odpalają się poduszki powietrzne i napinacze pasów, system samoczynnie blokuje koła aut, aby te nie wpadły na inny pas ruchu. Ludzie wysiadają z uszkodzonych samochodów zszokowani, obolali, ale żywi. A gdyby podobne zderzenie miało miejsce 50 lat temu, wszyscy by zginęli. To pokazuje, jaki postęp dokonał się dzięki technologii w zakresie ochrony życia pasażerów aut. Rzecz dotyczy nie tylko pasów bezpieczeństwa, ale także kontrolowanych stref zgniotu, zastosowania stali borowej w strukturze auta, nowoczesnej konstrukcji siedzeń oraz elektronicznych systemów bezpieczeństwa. Jeśli pasy nie będą zapięte, wiele z tych systemów na nic się nie przyda. Podczas wypadku poduszka powietrzna ochroni naszą głowę i klatkę piersiową tylko wtedy, gdy mamy zapięte pasy. W przeciwnym razie ciało zbyt szybko przemieszcza się w kierunku kierownicy, a poduszka zamiast chronić – szkodzi. Albo odbije ciało z powrotem na siedzenie, albo twarz ześliźnie się z niej i głowa uderzy w słupek lub kokpit. Nie zadziałają też pirotechniczne napinacze. Specjalny zagłówek Volvo chroniący przed urazami szyjnego odcinka kręgosłupa też nic nie pomoże. Bez większego nadużycia można powiedzieć, że bez pasów całe bezpieczeństwo w samochodzie sypie się jak domek z kart. To naturalnie dotyczy także pasażerów tylnej kanapy.
Szwedzka wizja zero, a polska rzeczywistość
Ratowanie ludzi nigdy nie odbywa się bez kosztów i bez wysiłku. Mimo ogromnego postępu technologii, ludzie nadal giną. W Szwecji już w 1997 roku uchwalono w tamtejszym parlamencie program całkowitego wyeliminowania śmiertelnych wypadków drogowych – Vision Zero. W 2019 roku na drogach tego kraju zginęło 220 osób. Hejterzy mogliby narzekać, że program nie wyszedł. Miało być zero, a tu po ponad dwudziestu latach ponad 200 osób… W tym samym czasie w Polsce ginie ponad 2900 osób. W naszym kraju mieszka prawie cztery razy więcej ludzi. A ginie – jak widać. WHO stosuje metodologię, która pozwala porównywać ryzyko śmierci na drogach w krajach różnej wielkości. Jest to liczba ofiar wypadków drogowych w ciągu roku na 100 000 osób. Takie statystyki prowadzi WHO. W Szwecji w 2018 roku ten parametr wynosił 2,8. W 2019 roku jest on jeszcze lepszy i wynosi około 2,0 – 2,1. W Wielkiej Brytanii w 2018 roku ten sam parametr wyniósł – 3,1. W Stanach Zjednoczonych (2018) – ponad 12.